مجمع عزاداران یا حسین (علیه السلام)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ 

روایت شده است که وقتی حضرت زینب (سلام الله علیها ) با همراهان به مدینه بازگشتند 
زن های مدینه برای عرض تسلیت ، به حضور زینب (سلام الله علیها ) آمدند .

آن حضرت حوادث جانسوز کربلا و کوفه و شام را برای آنها بیان می کرد و آنها گریه می کردند.

تا اینکه به یاد حضرت رقیه (سلام الله علیها ) افتاد و فرمود : 
اما مصیبت وفات #رقیه  در خرابه شام ، کمرم را خم کرد و مویم را سفید نمود . 

زنها وقتی این سخن را شنیدند ، 
صدایشان با شور و ناله به گریه بلند شد و آن روز به یاد رنج های جانگداز رقیه (س )
بسیار گریستند . 

http://ziarat.blog.ir/

آقا و سرورمان حضرت حجّت‌ بن‌ الحسن المهدی علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدّ بزرگوار و مظلوم خود عرضه می‌دارند:
«… السلام علیک سلام العارف بحرمتک، المخلص فی ولایتک، المتقرب الی الله بمحبتک، البریء من أعدائک، سلام من قلبه بمصابک مقروح، و دمعه عند ذکرک مسفوح، سلام المفجوع الحزین الواله المستکین، سلام من لو کان معک بالطفوف، لوقاک بنفسه حد السیوف، و بذل حشاشته دونک للحتوف، و جاهد بین یدیک، و نصرک علی من بغی علیک، و فداک بروحه و جسده و ماله و ولده، و روحه لروحک فداء، و أله لأهلک وقاء.
فَلَئِنْ‏ أَخَّرَتْنِی‏ الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِی عَنْ نَصْـرِکَ الْمـَقْدُورُ، وَ لَمْ أَکُنْ لِمَنْ حَارَبَکَ مُحَارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَکَ الْعَدَاوَةَ مُنَاصِباً، فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْـرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمـُصَابِ وَ غُصَّةِ الاِکْتِیَاب» .‏
«. سلام بر تو، سلام کسی که به حرمت تو آگاه است و در ولایت تو اخلاص دارد و به سبب محبت تو به خدا تقرب می‌جوید و از دشمنانت بیزار است. سلام کسی که قلبش در اثر مصائب تو زخمی و مجروح است و اشکش در هنگام یاد تو، جاری است. سلام آن فاجعه زده محزونی که از شدت حزن و اندوه مدهوش و حیرت زده شده و به مسکنت و ناچاری افتاده است. سلام کسی که اگر به همراه تو در آن سرزمین ساحل فرات بود، هر آینه با جان خود تو را از تیزی شمشیرها محافظت می‌کرد و نیمه جان خود را در پیش پای تو تقدیم مرگ می‌کرد و در پیش روی تو جهاد می‌کرد و به تو بر علیه کسانی که ظلمت کردند، یاری می‌رساند و جان خود و جسم خود و مال خود و فرزندان خود را فدا و قربانی تو می‌کرد. جان او فدای جان تو باد و اهل و خاندان او سپر و بلا گردان اهل و خاندان تو باد!
پس اگر روزگاران مرا به تاخیر انداخت، و تقدیر الهی مرا از یاری تو بازداشت، و نبودم تا با آنان‌که با تو جنگیدند بجنگم، و با آنانکه با دشمنی تو برخاستند، به دشمنی برخیزم؛ (در عوض) هر صبح و شام بر تو ندبه و زاری می‌کنم و بر تو به جای اشک، خون گریه می‌نمایم از روی حسرت بر تو و از سَرِ سوز و تاسّف بر مصیبت‌هایی که بر تو وارد گشت؛ تا آن زمان که در اثر سوزِ جانفرسای مصیبت و غصّة جانکاه و اندوه، جان سپارم…».

بحارالانوار ج 101 ص 320 ، کتاب المزار باب 41 ح 8

امام زین العابدین علیه السلام از حضرت زینب علیهاسلام ، از ام ایمن روایت فرمودند:

«لَقَدْ قَالَ لَنَا رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله و سلم حِینَ أَخْبَـرَنَا بِهَذَا … الْخـَبـَرِ: إِنَّ إِبْلِیسَ لَعَنَهُ اللهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ یَطِیـرُ فَرَحاً فَیَجُولُ الْأَرْضَ کُلَّهَا بِشَیَاطِینِهِ وَ عَفَارِیتِهِ فَیَقُولُ یَا مَعَاشِـرَ الشَّیَاطِینِ قَدْ أَدْرَکْنَا مِنْ ذُرِّیَّةِ آدَمَ الطَّلِبَةَ وَ بَلَغْنَا فِی هَلَاکِهِمْ الْغَایَةَ وَ أَوْرَثْنَاهُمُ النَّارَ إِلَّا مَنِ اعْتَصَمَ بِهَذِهِ الْعِصَابَةِ فَاجْعَلُوا شُغُلَکُمْ بِتَشْکِیکِ النَّاسِ فِیهِمْ وَ حَمْلِهِمْ عَلَى عَدَاوَتِهِمْ وَ إِغْرَائِهِم بِهِمْ وَ أَوْلِیَائِهِمْ حَتَّى تَسْتَحْکِمُوا ضَلَالَةَ الْخـَلْقِ وَ کُفْرَهُمْ وَ لَا یَنْجُو مِنْهُمْ نَاجٍ وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ وَ هُوَ کَذُوب» .

«رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هنگامی که خبر شهادت امام حسین علیه السلام را داده، فرمودند: ابلیس (لعنت الله علیه) در آن روز از خوشحالى به پرواز در می‌آید در تمام نقاط زمین با دستیاران و عفریت‌هایش و به آنها می‌گوید: اى جماعت شیاطین! طلب و تقاص خود را از فرزند آدم گرفته و در هلاکت ایشان به نهایت آرزوى خود رسیدیم و آتش دوزخ را نصیب ایشان نمودیم، مگر آن کسانى که به این جماعت (یعنی اهل‌بیت پیامبر علیهم السللام) چنگ بزنند؛ از این رو سعى کنید نسبت به ایشان در مردم تشکیک ایجاد کرده و آنها را بر دشمنى ایشان وادارید که تا بدین وسیله گمراهى مردم و کفرشان مسلّم و محقّق کرده و نجات دهنده‌اى از ایشان بهم نرسد، (آن‌گاه حضرت فرمودند:) ابلیس با اینکه بسیار دروغگو و کاذب است اما این کلام را به ایشان راست گفت».

کامل ایارات ص ۲۶۶ باب ۸۸ ح ۱ ، تذکرة الشهدا ج ۲ ص ۳۴۷

اندک شدن خواب بخاطر اقامه عزاداری ✔️ 

#عزاداری_تا_پاسی_از_شب

خدای متعال به پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

فَوَعِزَّتِی وَ جَلَالِی أَنِّی لَأَخلُقُ لَهَا (فاطمة) شِیعَةً طَاهِرِینَ مُطَهَّرِینَ، یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ عَلَی عَزَاءِ الْحُسَیْنِ، وَ أَرْوَاحَهُمْ عَلَی زِیَارَتِهِ، وَ یُقِیمُونَ عَزَاءَهُ فِی مَجَالِسِهِمْ، وَ یَسْبِکُونَ الدُّمُوعَ، وَ یُقَلِّلُونَ الهُجُوعَ، لَیْسَ لَهُمْ مِنْ ذَلِکَ رُجُوعٌَ ای محمّد! . 

به عزّت و جلالم سوگند، برای فاطمه علیها السّلام شیعیان پاک و پاک شده ای خلق می کنم، این شیعیان اموالشان را در راه عزای حسین علیه السّلام انفاق می کنند، و در راه زیارت حسین علیه السّلام جان می دهند، و عزای وی را در مجالشان به پا می کنند، خالصانه بر وی اشک می ریزند، #خوابشان_را_کم_میکنند و از این شیوه باز نمی گردند. . 

تَظَلُّمُ اَّهرَاء: ص۷۳/۷۴.

جمیع بن عمیر میگوید: 

علی- علیه السّلام- شخصی به نام عیزار را متهم کرد که اخبار داخلی آنها را به معاویه می رساند ولی

آن شخص انکار کرد.

حضرت فرمود:

می توانی به خدا قسم بخوری که تو این کار را انجام نداده ای ؟

آن مرد قسم خورد.

حضرت فرمود دستش را گرفته آوردند:

خدایا! اگر دروغ میگوید چشمش را کور کن  

وقتی که روز جمعه شد، کور شده بود و دستش را گرفته آوردند.

ارشاد صفحه 203

هنگام شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده است که:
«… فقال: یا حسین یا أبا عبد الله! ادن منی فدنا منه و قد قرحت‏ أجفان‏ عینیه من البکاء فمسح الدموع من عینیه و وضع یده على قلبه و قال له یا بنی ربط الله قلبک بالصبـر و أجزل لک و لإخوتک عظیم الأجر…»

«پس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: ای حسین! ای اباعبدالله! نزدیک من بیا.

پس حضرت نزدیک رفت در حالیکه پلک چمشانشان از شدت گریه زخم شده بود.

پس اشک را از دو چشمانش پاک کرد و دستش را بر قلبش نهاد و فرمود: ای فرزندم! خدا قلبت را صبور گرداند و در این مصیبت اجر عظیم و جزای جزیل برای تو و برادرت قرار دهد…».

در روایتی امام سجاد علیه السلام فرمودند:

حضرت زینب علیهاسلام هنگامی که شنید امام حسین علیه السلام این ابیات را می‌خوانند:

یا دهر اف لک من خلیل کم لک بالاشـراق و الاصیل

صورت خود را خراشید و پیراهن خود را پاره کردند و بی‌هوش بر زمین افتادند.

امام صادق علیه السلام در سجده خود بر جزع‌کنندگان بر امام حسین علیه السلام، چنین دعا می‌کرد و می‌فرمود:
«اللَّهُم ‏… وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْأَعْیُنَ‏ الَّتِی‏ جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتِی جَزِعَتْ وَ احْتَـرَقَتْ لَنَا وَ ارْحَمِ الصَّـرْخَةَ الَّتِی کَانَتْ لَنَا» .

«خدایا… آن دیدگان را که اشک‌هایش در راه ترحّم وعاطفه بر ما جاری شده و دل‌هایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله‌هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده».

وقتی دل مُحب، داغ امام حسین علیه السلام در آن جلوه کند، آرام و قرار از دست می‌دهد و به بالاترین نوع جزع دست می‌زند.
«اللهم اجعلنی من اهل الجزع علی مصائب الامام الحسین علیه السلام».